Tereszkiewicz Agata
Zakład Chemii Nieorganicznej i Analitycznej
Pracownia Chromatografii i Analityki Środowiska
Zastosowanie polimerycznych miceli jako fazy pseudostacjonarnej w elektroforezie kapilarnej
Agata Tereszkiewicz
Promotor: dr hab. Ewa Poboży
Elektroforeza jest jedną z metod wykorzystywanych do rozdzielania związków obdarzonych ładunkiem. Przyłożenie napięcia powoduje ruch analitów znajdujących się w elektrolicie i ich rozdzielenie w zależności od posiadanego ładunku i masy. W elektroforezie kapilarnej proces ten zachodzi w kapilarach wykonanych najczęściej ze stopionej krzemionki o średnicy wewnętrznej 25 µm – 75 µm. Jedną z wad tej metody jest brak możliwości rozdzielenia związków obojętnych. Rozdzielenie tych związków można uzyskać, stosując fazy pseudostacjonarne dodane do elektrolitu. Oddziaływania analitów z tą fazą decydują o ich rozdzieleniu.
W pracy badawczej zastosowano polimeryczną micelę PMAO – poly (bezwodnik maleinowy)-alt-1-oktadekenu jako fazę pseudstacjonarną w elektroforezie kapilarnej. Związek ten był wcześniej wykorzystywany jako nanosensor optyczny, jednak nigdy przedtem nie wykorzystywano go w tej technice pomiarowej. Wybrano kilka związków chemicznych z różnymi grupami funkcyjnymi, które w zależności od warunków eksperymentalnych, posiadały ładunek dodatni, ujemny bądź były obojętne. Do badań wykorzystano 20 mmol/dm3 bufor boranowy o pH = 9,2, 20 mmol/ dm3 bufor fosforanowy o pH = 7,0 oraz bufor boranowo – fosforanowy o pH = 7,2. Badano wpływ zmiany stężenia fazy pseudostacjonarnej w eluencie, a także wpływ dodatku metanolu do elektrolitu na rozdzielenie analitów. Modyfikowano strukturę polimerycznej miceli poprzez zmianę kolejności syntezy polimeru, której wynikiem było powstanie odwróconej miceli PMAO. Uzyskane wyniki porównano z SDS, najczęściej stosowaną fazą pseudostacjonarną w elektroforezie kapilarnej.