Bieńkowski Łukasz

Zakład Chemii Fizycznej i Radiochemii
Pracownia Elektrochemii

Mikroskopowe, elektrochemiczne i spektroskopowe badania wielowarstwowych układów poli(etylenoimina)-alginian

Łukasz Bieńkowski

Promotor: dr Marcin Strawski

Polielektrolity to ciekawa grupa związków, których łączy podobieństwo zarówno do polimerów, jak i do elektrolitów (soli). Można je krótko zdefiniować jako makrocząsteczki zawierające bardzo dużą ilość dysocjujących w wodzie grup funkcyjnych. W latach 90. XX wieku grupa prof. Gero Dechera opracowała metodę tworzenia wielowarstwowych filmów złożonych z polielektrolitów, zwana metodą warstwa po warstwie [1]. Głównymi zaletami tej metody jest jej prostota i niski koszt, a także możliwość precyzyjnej kontroli nad strukturą i rozmiarami tworzonych układów. Od tamtego czasu powstało wiele publikacji opisujących badania nad wykorzystaniem ich w wielu interesujących i użytecznych dziedzinach. Są to m.in. nauki biomedyczne, w których wielowarstwowe układy polielektrolitów można wykorzystać np. jako nośniki leków [2].

Celem prezentowanej pracy magisterskiej było zbadanie układów wielowarstw polielektrolitowych zbudowanych z poli(etylenoiminy) i alginianu, różniących się między sobą liczbą i sekwencją warstw. Ponadto dla niektórych układów zbadano wpływ czasu tworzenia pojedynczej warstwy na właściwości całego filmu. Zastosowanymi technikami badawczymi były mikroskopia sił atomowych (AFM), woltamperometria cykliczna (CV) i rentgenowska spektroskopia fotoelektronów (XPS). Użycie AFM pozwoliło na wyznaczenie grubości badanych wielowarstw. Przy użyciu woltamperometrii cyklicznej zbadano wpływ naniesionego na elektrodę filmu polielektrolitowego na sygnał elektrochemiczny wybranego próbnika redoks. Z kolei wykorzystanie XPS pozwoliło na analizę składu chemicznego powierzchniowych warstw badanych układów.

Literatura:
[1] Decher G., Science 1997, 277, 1232–1237.
[2] Boudou T., Crouzier T., Ren K., Blin G., Picart C., Adv. Mater. 2010, 22, 441–467.