Jagleniec Damian

Zakład Chemii Organicznej i Technologii Chemicznej
Pracownia Stereokontrolowanej Syntezy Organicznej

Wpływ rozmieszczenia domen wiążących na właściwości kompleksotwórcze receptorów par janowych, pochodnych kwasu aminobenzoesowego.

Damian Jagleniec

Promotor: dr hab. Jan Romański

W ostatnich latach rozpoznanie molekularne stało się niezwykle popularnym zagadnieniem wśród naukowców, zajmujących się chemią supramolekularną. W ramach tych badań projektuje się receptory molekularne, zdolne do rozpoznawania m. in. kationów, anionów oraz neutralnych cząsteczek. Przykładem tego typu układów są elektrycznie obojętne receptory par jonowych.[1] Związki te wykazują zdolność do jednoczesnego wiązania anionów i kationów. Znaczny wzrost zainteresowania tymi strukturami wiąże się z faktem, że efektywne wiązanie anionów jak i kationów ma ogromne znaczenie w przypadku takich dziedzin jak medycyna, biologia czy ochrona środowiska. Stąd głównym celem jest projektowanie receptorów, które w skuteczny sposób będą zdolne do wiązania par jonowych w ich naturalnym tj. wodnym środowisku.

Na skuteczność wiązania pary jonowej przez receptor molekularny ma wpływ kilka istotnych czynników: rodzaj zastosowanej domeny wiążącej dany jon, platforma receptora oraz usytuowanie odpowiednich domen w strukturze receptora. W przeprowadzonych przeze mnie badaniach, skupiłem się na wpływie ostatniego z wymienionych czynników na efektywność wiązania soli przez receptory par jonowych, pochodne kwasu aminobenzoesowego.[2,3] Na podstawię uzyskanych wyników udowodniłem, że usytuowanie domen wiążących w receptorach determinuje ich właściwości kompleksotwórcze.

Rysunek 1. Wzory strukturalne badanych receptorów.

Podziękowania: NCN DEC-2013/09/B/ST5/00988.

Literatura:
[1] S.K. Kim and J.L.Sessler, Chem. Soc. Rev., 2010, 39, 3784-3809.
[2] K.Ziach, M.Karbarz and J.Romański, Dalton Trans., 2016, 45, 11639-11643.
[3] M. Karbarz and J. Romański, Inorg. Chem. 2016, 55, 3616−3623