Zawistowska Agata
Zakład Dydaktyczny Chemii Analitycznej i Nieorganicznej
Pracownia Teorii i Zastosowań Elektrod
Charakterystyka koniugatu kropki kwantowe ‒ transferyna i jego wpływ na aktywność biologiczną doksorubicyny
Agata Zawistowska
Promotor: dr hab. Anna Maria Nowicka
Opiekun : mgr Edyta Matysiak – Brynda
Komórki nowotworowe posiadają na powierzchni swoich błon cytoplazmatycznych dużą liczbę receptorów transferyny, wielokrotnie większą niż w przypadku zdrowych komórek. Ten fakt nadekspresji receptorów transferyny sprawił, że może ona wspomagać selektywny transport leków przeciwnowotworowych do chorobowo zmienionych tkanek/komórek [1-3].
Celem niniejszej pracy magisterskiej była synteza nanokoniugatu kropka kwantowa – transferyna (QD-Tf) jako „idealnego” nośnika leku przeciwnowotworowego. W badaniach wykorzystano czteroskładnikowe nanokryształy stopowe Ag-In-Zn-S (Ag1.0In3.1Zn1.0S4.0) o średnicy 4.6 ± 0.9 nm, których powierzchnia została pokryta kwasem 11-merkaptoundekanowym umożliwiającym kowalencyjne związanie Tf. Charakterystyki uzyskanego nanokoniugatu dokonano przy użyciu metod spektroskopowych: spektroskopii UV-Vis oraz fluorescencji. Na podstawie zmian intensywności fluorescencji kropek kwantowych w obecności Tf, z zależności Sterna-Volmera (I0/I = f(CTf)), wyznaczono stałą równowagi oddziaływania transferyny z kropkami kwantowymi (K), która wynosiła (7.05 ± 0.6)∙105 M-1. Tak wysoka wartość stałej K potwierdza, że transferyna tworzy trwały kompleks z nanokryształami stopowymi typu Ag1.0In3.1Zn1.0S4.0. Następnie zsyntezowany nanokoniugatu QD-Tf wykorzystano w roli nośnika leku przeciwnowotworowego – doksorubicyny (DOX). Określono aktywność biologiczną i cytotoksyczną kompleksu nanokoniugat QD-Tf-doksorubicyna (QD-Tf-DOX). Badania cytotoksyczności przeprowadzone na komórkach ludzkiego raka płuc H460 wykazały, że nośnik nie wykazuje znaczącej aktywności cytotoksycznej względem komórek nowotworowych w przeciwieństwie do naokoniugatu, który hamował wzrost komórek H460. Ponad to aktywność biologiczna DOX związanej z nanokoniugatem nie zmieniła się znacząco względem podwójnej helisy DNA, ponieważ nie zaobserwowano istotnych różnic w widmach UV-vis kompleksu ctDNA
z QD-Tf-DOX w porównaniu do kompleksu ctDNA-DOX.
Literatura:
[1] G. Gabka, P. Bujak, K. Giedyk, A. Ostrowski, K. Malinowska, J. Herbich, B. Golec, I. Wielgus, A. Pron; Inorg. Chem. 53, 2014, 5002.
[2] R. Bawa; Nanotechnology Law & Business 5, 2008, 135.
[3] J.D. McGhee, P.H. von Hoppel; J. Mol. Biol. 86, 1974, 469.