Dzięcioł Bartosz

Zakład Chemii Fizycznej i Radiochemii
Pracownia Spektroskopii i Oddziaływań Międzycząsteczkowych

Klastery typu HXeY···HX, gdzie X, Y = F, Cl, Br, I

Bartosz Dzięcioł

Promotor: dr Janusz Cukras

Używając metody MP2 zbadano na drodze optymalizacji geometrii możliwości tworzenia przez związki typu HXeY, gdzie Y = F, Cl, Br, I, klasterów z halogenowodorami. Uzyskano 41 różnych potencjalnie stabilnych struktur, które podzielono na 5 typów, w zależności od wzajemnego położenia atomów. Wszystkie otrzymane w ten sposób struktury zbadano przy użyciu metody SAPT oraz przeanalizowano stabilizujące oraz destabilizujące składowe energii oddziaływania. Znaleziono wyraźne zależności między wielkościami poszczególnych składowych energii a rodzajami pierwiastków wchodzących w skład kompleksu w ramach poszczególnych grup oraz typem geometrii. We wszystkich uzyskanych strukturach wyznaczona została częstość drgań rozciągających wiązania H-Xe, a następnie częstość ta została porównana z częstością drgań w wolnych związkach typu HXeY. Okazało się, że we wszystkich badanych przypadkach częstość drgań w klasterach była wyższa niż w wolnych związkach niezależnie od tego, czy atom wodoru związany z atomem ksenonu brał udział w kompleksowaniu. Tendencja taka została opisana w literaturze dla podobnego rodzaju klasterów. Praca pozwoliła na lepszą interpretację widm eksperymentalnych uzyskanych w poprzednich latach.

Literatura:
[1] Lignell A., Lundell J., Khriachtchev L., Rasanen M., J. Phys. Chem. 2008, 112, 5486-5494.
[2] Lignell, A., Khriachtchev, L., J. Mol. Struct. 2008, 889, 1–11.
[3] Li, A., J. Chem. Phys. 2007, 126, 154102.
[4] Jeziorski B., Moszynski R., Szalewicz K., Chem. Rev. 1994, 94, 1887-1930.
[5] Piela L., Idee Chemii Kwantowej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2011.