14 grudnia 2020
Rozstrzygnięcie konkursu na stypendia doktoranckie w projekcie badawczym OPUS 17 finansowanym ze środków Narodowego Centrum Nauki „Bioanalityczny wgląd w życie populacji bakteryjnych – alternatywne podejście do monitorowania wzrostu mikrobiologicznego”.
Komisja Stypendialna po rozpatrzeniu nadesłanych wniosków przyznała dwa stypendia. Stypendia otrzymają: mgr Justyna Głowacka oraz mgr Justyna Skoczek.
Serdecznie gratulujemy!
Do 31 grudnia można oddać głos w plebiscycie online na Słowo Roku 2020. Na stronie sloworoku.uw.edu.pl każdy może wybrać jedno z kilkudziesięciu podanych słów (m.in. koronawirus, pandemia) lub przesłać własną propozycję. Trwa także głosowanie na Słowo Dekady.
Konkurs na najważniejsze słowo ostatnich dwunastu miesięcy organizowany jest przez Uniwersytet Warszawski już po raz dziesiąty. Głos w internetowym plebiscycie na Słowo Roku 2020 można oddać do 31 grudnia. W tym roku istnieje również możliwość zagłosowania na Słowo Dekady.
Zagłosuj na Słowo Roku 2020: http://sloworoku.uw.edu.pl/
Zagłosować może każdy, obowiązuje jednak dzienny limit pięciu głosów przypadających na jeden adres IP. Zwycięży słowo z największą liczbą zgłoszeń.
Plebiscyt internetowy i głosowanie kapituły
Uczestnicy plebiscytu mogą oddać swój głos na dwa sposoby – wybierając słowo albo wyrażenie z listy udostępnionej przez organizatorów lub poprzez zgłoszenie własnej propozycji. Proponować można rzeczowniki, przymiotniki, czasowniki lub inne części mowy, a także krótkie zwroty i wyrażenia. Organizatorzy konkursu nie będą brali pod uwagę nazwisk, a także nazw własnych osób, miejsc i organizacji.
Katalog słów do wyboru powstaje na podstawie najbardziej kluczowych wyrazów z polskich dzienników, które są monitorowane w ramach projektów Słowa dnia i Słowa na czasie. Lista jest co miesiąc aktualizowana. W tym roku wśród propozycji znajdują się m.in. koronawirus, pandemia, maseczka, a także np. strefa, wybory, tarcza.
Niezależnie od głosowania internetowego, wyboru Słowa Roku dokonuje także kapituła konkursu. W zeszłym roku najważniejszym słowem wybranym przez kapitułę okazał się klimat. Internauci zagłosowali natomiast na akronim LGBT.
Słowa roku za granicą
Podobne plebiscyty na słowo roku odbywają się także w innych krajach, m.in. w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Francji i w Czechach. Dominują w nich wyrazy związane z pandemią. Brytyjskie słowo słownika Merriam Webster to pandemic, słownika Collinsa –lockdown. Słowniki oksfordzkie nie wybrały jednego słowa, ale wśród opisanych nowości przeważa słownictwo dotyczące pandemii. Dziecięce słowo słowników oksfordzkich to coronavirus. Niemieckie słowo roku to Corona-Pandemie.
Organizatorem plebiscytu Słowo Roku jest zespół projektu UW „Słowa na czasie”, który monitoruje częstość pojawiania się słów w mediach. W skład kapituły plebiscytu wchodzą: prof. Jerzy Bartmiński (UMCS, Lublin), prof. Jerzy Bralczyk (UW), dr hab. Katarzyna Kłosińska (UW), prof. Ewa Kołodziejek (Uniwersytet Szczeciński), prof. Marek Łaziński (UW), prof. Andrzej Markowski (UW), prof. Jan Miodek (UWr), prof. Renata Przybylska (UJ) oraz prof. Halina Zgółkowa (UAM).
Więcej informacji oraz regulamin głosowania znajduje się na stronach: http://sloworoku.uw.edu.pl/ oraz http://www.slowanaczasie.uw.edu.pl/. Zestawienie najpopularniejszych słów danego dnia dostępne jest pod adresem: http://slowadnia.clarin-pl.eu/.
Źródło: www.uw.edu.pl
11 grudnia 2020
W imieniu zarządu Oddziału Warszawskiego PTChem pragniemy serdecznie zaprosić na uroczystość wręczenia nagród im. Wojciecha Świętosławskiego oraz wykład pt. „Hierarchiczne struktury chiralne z niechiralnych molekuł”, który wygłosi Prof. Ewa Górecka (UW), tegoroczna laureatka Nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej.
Uroczyste spotkanie z symbolicznym wręczeniem nagród odbędzie się w formule on-line w najbliższy czwartek 17 grudnia 2020 r.
Informacje o Laureatach Konkursu i wykładzie znajdziecie Państwo na załączonym plakacie.
Szczegółowe informacje dotyczące Laureatów, wykładu i samego spotkania zostaną zamieszczone na początku przyszłego tygodnia (tj. 14-15 grudnia) na stronie Oddziału Warszawskiego PTChem (https://ptchem.waw.pl).
W okresie przedświątecznym Uniwersyteckie Centrum Wolontariatu pomaga seniorom, którzy przebywają w Domu Pomocy Społecznej Towarzystwa Przytułku św. Franciszka Salezego w Warszawie. Ich cel to wywołanie uśmiechu na twarzach podopiecznych DPS-u. By go osiągnąć UCW zorganizowało „Misję: kartka świąteczna”, do której może przyłączyć się każdy chętny – student, doktorant, absolwent, aktywny lub emerytowany pracownik UW.
Jak można zaangażować się w akcję „Misja: kartka świąteczna”? Są trzy sposoby:
- przesłać treść życzeń na adres mailowy UCW, które zostaną umieszczone na wirtualnej kartce świątecznej i przesłane do DPS,
- samodzielnie przygotować wirtualną kartkę z życzeniami,
- nagrać krótkie życzenia w formie video.
Życzenia można przesyłać na adres wolontariat@uw.edu.pl do 15 grudnia.
─ Przesłane życzenia zostaną wręczone i odczytane niemal 90 seniorom oraz wyświetlone na monitorach w DPS, tak by podopieczni czuli się otoczeni szczególną życzliwością i wsparciem w okresie świątecznym. Ze wszystkich wydrukowanych kartek przygotujemy łańcuch życzeń ─ mówi Małgorzata Wiśniewska z UCW. Dodaje również, że jeśli zgłoszą się osoby, które poza przesłaniem życzeń, chciałyby np. poprowadzić online prezentację na wybrany temat, by urozmaicić seniorom czas spędzany w DPS, to pracownicy UCW pomogą w uzgodnieniu szczegółów takiego wydarzenia.
Więcej informacji o „Misji: kartka świąteczna” można przeczytać na stronie UCW https://wolontariat.uw.edu.pl/.
Działające od 2013 r. Uniwersyteckie Centrum Wolontariatu zajmuje się promocją idei wolontariatu, pomaga w realizacji nowych projektów zgłaszanych przez członków społeczności akademickiej, a także pośredniczy między chętnymi do pomocy a firmami i instytucjami, które tej pomocy potrzebują.
Źródło: www.uw.edu.pl
Prezydium Polskiej Komisji Akredytacyjnej,
po zapoznaniu się z wnioskami zespołów działających w ramach dziedzin nauki i dziedziny sztuki, przyznał:
Certyfikat Doskonałości Kształcenia w kategorii
Doskonały kierunek – doskonałość w kształceniu kierunkowi
chemia na Uniwersytecie Warszawskim –
– studia pierwszego i drugiego stopnia o profilu ogólnoakademickim.
Prezydium Polskiej Komisji Akredytacyjnej stwierdza, że kierunek studiów chemia (studia I i II stopnia) otrzymał pozytywną ocenę programową na 6 lat popartą dobrymi praktykami w zakresie jakości kształcenia lub udokumentowanymi, regularnymi osiągnięciami studentów i absolwentów. Wnioski w sprawie przyznania certyfikatów złożyli przewodniczący zespołów działających w ramach dziedzin nauki i dziedziny sztuki, kierując się rekomendacją zawartą w opinii zespołu.
Science Embassy, Ewa Klejman, Karol Kuryłek, Jan Dziewulski, materiały prasowe
O tym, jak trudno jest tłumaczyć w prosty sposób skomplikowane zagadnienia, przekonują się młodzi popularyzatorzy z „załogi” Science Embassy. Licealiści i studenci piszą w języku angielskim teksty popularnonaukowe dla czytelników spoza kręgu nauki, dla rówieśników, a nawet dla nauczycieli. Działania prowadzone są mimo pandemii.
Science Embassy to wspólny pomysł dr Magdaleny Osial z Wydziału Chemii UW, zaangażowanej dotąd w działania „Manufaktury Naukowców” i międzynarodowe warsztaty dla dzieci „Fluffy Science” i dr Agnieszki Pręgowskiej z Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. Ona zaangażowała młodzież do pisania artykułów popularyzujących naukę.
Wraz z początkiem pandemii okazało się, że nie będzie można prowadzić warsztatów fizycznych i chemicznych dla dzieci i młodzieży. Jednak udało się inaczej wykorzystać ogromny potencjał studentów i licealistów, którzy marzą o tym, żeby zostać naukowcami, a przy tym blogerami, youtuberami, słowem – celebrytami nauki. Młodzi pasjonaci zaczęli przygodę z pisaniem. Wskoczyli od razu na głęboką wodę, podejmując się popularyzowania nauki w języku angielskim, dla międzynarodowego grona odbiorców. Mentorki uzupełniały i poprawiały teksty, moderując pracę uczniów. Następnie każdy artykuł był recenzowany przez osobę, która nie znała wcześniej popularyzowanej tematyki. Młodzież miała nauczyć się pisać w taki sposób, żeby potencjalny czytelnik, niebędący specjalistą w danej dziedzinie, zrozumiał omawiany problem.
„Bardzo trudno jest pisać w prosty sposób o trudnych zagadnieniach, takich jak neuroprzekaźniki w mózgu. Choć recenzentem takiego tekstu był lekarz, to docelowym czytelnikiem artykułów są osoby, które nie są specjalistami” – tłumaczy dr Osial w rozmowie z serwisem Nauka w Polsce.
W ramach Science Embassy powstało już ponad 50 tekstów. Większość czeka na recenzję, opublikowanych zostało około 20. Można je przeczytać m.in. na stronie Technology.org poświęconej nowinkom naukowym, w United Academics Magazin, a nawet w czasopiśmie dla dzieci do 15 r.ż. Frontiers for Young Minds.
„W świecie internetu każdy może coś napisać na swojej stronie o jakimś doniesieniu naukowym. Często jednak w takich opisach brakuje źródeł, zdarza się, że pojawiają się skrzywione fakty i to generuje nowe mity. W ten sposób czytelnik może zostać wprowadzony w błąd. Dlatego uczymy młodzież odpowiedzialności społecznej i odpowiedzialności za treść” – mówi dr Osial.
Popularyzatorka podkreśla, że młodzi ludzie na „pokładzie” Science Embassy chcą zostać naukowcami. Jednocześnie – podobnie jak ich rówieśnicy – pragną być blogerami i youtuberami. Dlatego, zamiast od razu robić z nimi projekty badawcze, mentorki ze środowiska naukowego najpierw proszą, żeby spróbowali opisać wybrane badania w prosty sposób.
„Autorzy tekstów uczą się, że praca nauczyciela nie jest łatwa, bo temat trzeba nie tylko wytłumaczyć, ale też do niego zachęcić. Równie trudne jest pisanie blogów. Okazuje się, że wprawdzie samo napisanie artykułu zajmuje kilka dni, to praca nad jego ostateczną wersją, która będzie zrozumiała i zaakceptowana przez recenzentów, trwa miesiąc. Dlatego, kiedy wreszcie zobaczą swoją publikację na stronie internetowej, są z niej bardzo dumni” – ocenia dr Osial.
Dodaje, że uczniowie często pracują nad wspólnym tematem publikacji podobnie, jak interdyscyplinarne zespoły naukowe z wielu ośrodków – znając się z pozostałymi członkami grupy tylko przez internet. „Pokazujemy młodzieży, że teraz od współpracy z innymi dzieli nas tylko jedno kliknięcie klawisza enter przy wysłaniu maila” – mówi.
Koordynatorki planują również współpracę z młodzieżą piszącą po polsku, jednak – jak podkreśla dr Osial – „językiem nauki jest język angielski, a większość ekipy Science Embassy marzy o studiowaniu za granicą”. Do polskich wydawnictw został wysłany m.in. tekst na temat balona stratosferycznego („Młody Technik”). Zdaniem popularyzatorki przygotowując artykuły do takich pism, jak „Fizyka w szkole” czy „Chemia w szkole”, uczniowie patrzą na temat z punktu widzenia nauczycieli. Widzą, że choć artykuł ma zaledwie dwie strony, może powstawać kilka tygodni.
Doświadczenia zdobyte w ramach Science Embassy powinny – zdaniem dr Magdaleny Osial – przyczynić się do sprawniejszego pisania dobrych prac, zwłaszcza na kierunkach ścisłych. Młodzi popularyzatorzy będą mieli większą łatwość podczas egzaminów szkolnych i codziennych kontaktów z nauczycielami. W popularyzacji chodzi o to, żeby nie używać żargonu i języka książkowego. Umiejętność posługiwania się „własnymi słowami” w mówieniu o nauce jest przekonująca dla nauczycieli. Już teraz młodzi popularyzatorzy mają większe sukcesy w komunikacji z nauczycielami, łatwiej im przekonać profesorów, że naprawdę rozumieją temat.
W przyszłości pomoże to młodym naukowcom w przedstawianiu raportów czy wnioskowaniu o grant. W działaniach Science Embassy chodzi również o świadomość społecznej misji naukowca.
„Naszą misją jest pokazanie uczniom, że skoro się kształcą i otrzymują mentoring, to muszą też dać coś od siebie. Bycie naukowcem nie tylko polega na zamknięciu się w laboratorium i prowadzeniu badań. Zależy nam na tym, żeby ta wiedza wróciła do społeczeństwa – w przystępnej formie” – mówi dr Osial.
Wcześniejszą inicjatywą dr Magdaleny Osial było „Fluffy Science” – warsztaty dla dzieci prowadzone przez polskich i amerykańskich studentów w Stanach Zjednoczonych. W efekcie przygotowań do zajęć dla licealistów powstała broszura, udostępniona każdemu uczestnikowi warsztatów. Przedstawiono w niej polsko-amerykańskie ważne postaci nauki. Byli tam na przykład opisani naukowcy polskiego pochodzenia, którzy badania i wykłady prowadzili na uczelniach za granicą – niekoniecznie w USA.
„Fluffy Science” podczas pandemii działa w ograniczonym zakresie. Zajęcia zdalne prowadzone są co pewien czas w Polsce i w Stanach Zjednoczonych. Uczniowie otrzymują listę prostych materiałów, z których mogą samodzielnie korzystać. Przez półtorej godziny wykonuje się maksymalnie 5 doświadczeń, dzięki którym udaje się wyjaśnić pokazywane zjawiska podczas i wytłumaczyć pojęcia. Wcześniej warsztaty Fluffy Science były organizowane w centrach kultury, w ambasadzie i w fundacjach wspomagających kształcenie ubogich dzieci z rodzin z problemami. Projekt „Fluffy Science” powstał z okazji setnej rocznicy polsko-amerykańskich stosunków dyplomatycznych. Jest organizowany przez Instytut Kultury Polskiej w Nowym Jorku we współpracy z Michigan State University i Uniwersytetem Warszawskim. Koordynatorem ze strony Michigan State University jest prof. Gary Blanchard.
Dr Osial, jurorka konkursu Popularyzator Nauki – działa również w Manufakturze naukowców. W mijającym roku – mimo pandemii – w ramach tej inicjatywy udało się zorganizować warsztaty w reżimie sanitarnym w bibliotekach w Warszawie i okolicach. Młodzież miała okazję przekonać się, jak wymagającymi odbiorcami są dzieci, jak trudno jest uzyskać kontrolę nad grupą i jaką satysfakcją jest inspirowanie najmłodszych. Warsztaty polegały m.in. na budowaniu dwumetrowych mostów z samych patyczków i klamerek, samodzielnym robieniu mydła i odróżnianiu składników naturalnych od syntetycznych.
Ambasadorzy nauki wciągają na pokład kolejnych młodych popularyzatorów, kolegów z klasy, poznanych na wakacjach pasjonatów rozmaitych dziedzin, a czasem członków rodziny. W ramach Science Embassy działa grupa chemiczna, medyczna, psychologiczna i astronomiczna. Koordynatorki mają nadzieję na utworzenie dodatkowego teamu inżynierskiego.
Więcej informacji na TEJ stronie.
Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl
11 grudnia 1980 roku swoją działalność rozpoczął Samorząd Studentów Uniwersytetu Warszawskiego. O tym, jak wyglądały początki i dlaczego studencka samorządność jest ważna w życiu akademickim, pisze Marta Burzyńska, wiceprzewodnicząca Zarządu Samorządu Studentów UW. Więcej o jubileuszu w najbliższym numerze pisma uczelni „UW”.
Na początku podkreślano, że Samorząd Uniwersytetu Warszawskiego ma być reprezentantem naszego środowiska. Zgodnie z ustawową definicją stanowią go wszyscy studenci i studentki Uniwersytetu Warszawskiego. Potocznie oznacza wspólnotę osób działających w organach samorządu.
Jego struktura zmieniała się przez lata wielokrotnie. Obecnie funkcjonuje na poziomie centralnym (Przewodniczący, Zarząd, Parlament Studentów) i jednostkowym (Rady Samorządu). W 2020 roku w ramach tych struktur działa kilkaset osób.
Samorząd jako wyraz sprzeciwu
Za początek działalności Samorządu uznaje się 11 grudnia 1980 roku. Odbyło się wtedy inauguracyjne posiedzenie pierwszego Zarządu Samorządu Studentów UW. Samorząd powstał jako wyraz sprzeciwu studentów i studentek wobec wpływu opresyjnej władzy PRL na Uniwersytet. W listach założycielskich żądano m.in. wyegzekwowania niezależności uczelni od władz państwowych.
Kiedy udało się osiągnąć założone cele, misją Samorządu stało się dbanie o zapewnienie jakości kształcenia na jak najwyższym poziomie, a także o kwestie socjalno-bytowe. Już podczas spotkań jesienią 1980 roku wskazywano na potrzebę powstania zarówno Niezależnego Zrzeszenia Studentów, jak i Samorządu. Sama idea tego ostatniego nie była nowym pomysłem. Za jego pierwowzór można uznać bratniaki, czyli studenckie organizacje samopomocowe, tworzone od połowy XIX w. przy polskich uczelniach.
Początkowo, w latach 80. struktura Samorządu wyglądała zupełnie inaczej niż współcześnie. Obok Zarządu ważne było wtedy również Uczelniane Przedstawicielstwo Studentów UW (UPSUW), które było równocześnie pierwszym w historii Polski parlamentem studenckim. Jego przewodniczącym był Marcin Frybes.
Dlaczego Samorząd jest ważny?
Samorząd Studentów UW jest ważną częścią Uniwersytetu. Przedstawiciele studentów i studentek biorą udział w spotkaniach z władzami uczelni, zarówno na poziomie jednostek, jak i ogólnouniwersyteckim. Ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce gwarantuje studentom i doktorantom udział w wymiarze min. 20% składu Senatu. Osoba stojąca na czele Samorządu jest też członkiem Rady Uczelni.
Studenci i studentki uczestniczyli w pracach nad obecnym Statutem UW czy Regulaminem Studiów UW. Szczególnie ten drugi dokument powstał nie tyle we współpracy, co w ścisłej kooperatywie zainicjowanej przez prof. Jolantę Choińską-Mikę, prorektor UW ds. studentów i jakości kształcenia w kadencji 2016-2020. Warto podkreślić również ważną rolę, jaką odgrywają studenci działający w Komisjach Stypendialnych, bez których trudno byłoby sobie wyobrazić system pomocy materialnej na Uniwersytecie.
Jedną z osób, która zakładała Parlament Studentów Rzeczypospolitej Polskiej, był Robert Pawłowski, aktywnie działający w naszym Samorządzie. To zresztą nie jedyny moment w historii, kiedy działacze Samorządu Studenckiego UW stworzyli ciało mające pomagać studentom i studentkom. Innym przykładem jest, stworzona w 1992 roku, Fundacja Universitatis Varsoviensis. Prowadzi ona m.in. Akademicką Poradnię Prawną i towarzyszy przez lata Samorządowi, współorganizując np. juwenalia.
Marta Burzyńska,
wiceprzewodnicząca Zarządu Samorządu Studentów UW.
Współpraca: Michał Goszczyński i Robert Pawłowski.
Źródło: www.uw.edu.pl
10 grudnia 2020
Wyniki tegorocznej edycji bilateralnego programu badań naukowych między Polską a Francją PHC Polonium.
Wśród wszystkich 20 projektów, które otrzymały finansowanie, jest także jeden złożony przez zespół badawczy z Uniwersytetu Warszawskiego, wspólnie z francuskim zespołem z Uniwersytetu Claude Bernard Lyon 1 / Ecole Normale Superieure de Lyon.
Osobą odpowiedzialną za ten projekt po stronie UW jest Pan dr Jan Stanek z Wydziału Chemii.
Tytuł projektu: „Hiperwymiarowość w badaniach dynamiki i struktury białek za pomocą spektroskopii jądrowego rezonansu magnetycznego z rotacją próbki pod kątem magicznym o częstości powyżej 100 kHz”.
Więcej informacji: www.pologne.campusfrance.org
Serdecznie gratulujemy!
08 grudnia 2020
9 grudnia odbędzie się webinar skierowany do nauczycieli akademickich dotyczący narzędzi wykorzystywanych podczas nauczania zdalnego. Spotkanie online organizowane jest przez Inkubator UW.
Inkubator UW organizuje cykl spotkań online „Edukacyjne webinary Inkubatora UW”, podczas których poruszane są tematy związane z wyzwaniami kształcenia i pracy zdalnej.
9 grudnia o godz. 18.00 odbędzie się webinar zatytułowany „Jak uczyć online? Wykorzystanie nowoczesnych technologii w nauczaniu” skierowany do nauczycieli akademickich. Podczas spotkania omówione zostaną różnorodne narzędzia, komunikatory i platformy, których wykorzystanie zapewnia nowe możliwości prowadzenia zajęć online. Gośćmi webinaru będą eksperci w zakresie nowych technologii oraz e-learningu: dr Agnieszka Wąsik i dr Radosław Czahajda.
Transmisja wydarzenia odbywać się będzie na profilu Inkubatora UW na Facebooku. Zapis spotkania zostanie udostępniony także na profilu Inkubatora UW na YouTube. Więcej informacji na temat wydarzenia znajduje się na stronie internetowej Inkubatora UW.
Cykl „Edukacyjne webinary Inkubatora UW” rozpoczął się 2 grudnia. Pierwsze wydarzenie zatytułowane „Jak działa mózg w obliczu zdalnej edukacji?” dotyczyło m.in. koncentracji podczas zajęć online. Jego gościem była prof. Krystyna Rymarczyk z Uniwersytetu SWPS.
16 grudnia o godz. 18.00 odbędzie się ostatnie spotkanie z cyklu „Edukacyjne webinary Inkubatora UW” – „Jak zachować zdrowie psychiczne i fizyczne online?”. Podczas wydarzenia psycholożka Anna Cyklińska oraz fizjoterapeuta Wojciech Jabłoński opowiedzą o często niezauważanych problemach związanych z samopoczuciem psychicznym i fizycznym oraz sposobach ich rozwiązywania.
Źródło: www.uw.edu.pl
