Wybory do Rady Naukowej Dyscypliny Nauki Biologiczne 7.01.2021
22 grudnia 2020Wydziałowa Komisja Wyborcza Wydziału Biologii UW zwołuje zebrania wyborcze nauczycieli akademickich:
1) posiadających tytuł profesora lub stopień doktora habilitowanego,
2) nieposiadających stopnia doktora habilitowanego
w celu wyboru Członków Rady Naukowej Dyscypliny Nauki Biologiczne w kadencji 2021 – 2024.
Wybory odbędą się za pośrednictwem systemu USOS – pierwsze głosowanie 7 stycznia 2021 godzina 10.00 (czas trwania 24 godziny).
Szczegółowe informacje znajdują się na stronie www Wydziału Biologii UW www.biol.uw.edu.pl w dziale aktualności. W razie jakichkolwiek pytań prosimy o kontakt z WKW za pośrednictwem poczty elektronicznej: wkw@biol.uw.edu.pl.
Radosław Mazur
Przewodniczący Wydziałowej Komisji Wyborczej Wydziału Biologii UW
Na jakość świąt pracujemy cały rok
21 grudnia 2020Nie wszystkim Święta Bożego Narodzenia kojarzą się tak samo. Niezależnie od nastawienia, święta w tym roku będą inne. Rozmowa z dr. Szymonem Chrząstowskim, psychoterapeutą, kierownikiem Centrum Pomocy Psychologicznej UW, o tym, jak je przeżyć lub przetrwać.
Olga Laska: Rozmawialiśmy już o tym, że święta nie dla wszystkich są czasem odpoczynku i radości.
dr Szymon Chrząstowski: To czas, w którym może kumulować się odczucie samotności, poczucie, że życie układa się inaczej, niż zakładaliśmy. W tym okresie na chwilę przestajemy zajmować się codziennością, naszymi obowiązkami i przystajemy. Z jednej strony to zatrzymanie może być ulgą, bo w końcu mamy chwilę, żeby odetchnąć. Z drugiej strony konfrontujemy się z tym, co robiliśmy przez cały rok. Może inaczej rozłożyliśmy priorytety? Na przykład nie udało nam się zadbać o relacje z bliskimi. Nagle zdajemy sobie sprawę, że jesteśmy samotni.
Pamiętajmy, że na jakość świąt pracujemy przez cały rok. Jeśli obawiamy się tych najbliższych, to może jest to dobry moment, żeby zastanowić się, co możemy zrobić już teraz, żeby Wigilię 2021 spędzić dobrze? To może być dla nas moment weryfikacji.
Może niektórzy zrobili sobie taką analizę rok temu, zaplanowali, jak spędzą Wigilię 2020, a teraz swoje plany będą zmuszeni odłożyć na kolejne lata.
To trzeba po prostu uznać. Pandemia pokrzyżowała wiele planów. Może tym bardziej trzeba zastanowić się, co od nas zależy. Czynniki zewnętrzne mogą rzeczywiście spowodować to, że trudno nam będzie spotkać się z innymi osobami albo podróżować tak, jak byśmy chcieli. Ale czynniki zewnętrzne nie przeszkodzą nam w wykonaniu telefonu do najbliższych osób. Pamiętam ostatnie śniadanie wielkanocne. Przy stole siedziało kilka osób plus laptop. Było to dziwne, ale mimo wszystko tworzyło poczucie, że jesteśmy razem. Na pandemię łatwo jest zwalić winę. Parę rzeczy jednak zależy tylko od nas.
A jeśli nie mamy do kogo zadzwonić?
Jeśli nie mamy i czujemy się z tego powodu źle, to może zamiast szukać przypadkowych znajomości, lepiej zadbać o siebie. Nie ma cudownych metod. Nie zaczarujemy rzeczywistości. Jak jesteśmy sami, to tacy pozostaniemy też w święta. Jeśli bycie samemu nam przeszkadza, to może być to trudny czas. Nie wypełnimy tej pustki w sposób magiczny. Ta samotność może być jednak motywatorem do tego, żeby coś zmienić.
Nie powiem: „zrób szybko coś z tą samotnością, zacznij się oszukiwać, że jest wspaniale”. Jeżeli czujesz, że coś jest nie tak, to jest to najlepszy moment, żeby zastanowić się – sam, z psychoterapeutą albo najbliższymi – co zrobić, żeby te kolejne święta wyglądały lepiej.
Jeśli nie ma uniwersalnych rad na to, jak poprawić sytuację tu i teraz, to może wiadomo, czego nie robić?
Unikać tych rzeczy, które krótkoterminowo pomagają, a długoterminowo szkodzą. Przykład? Alkohol, używki, krótkotrwały romans, objadanie się słodyczami, udawanie, że świąt nie ma, kompulsywne uprawianie sportu. Nie, nie jestem przeciwnikiem używek czy dobrej zabawy, ale jestem przeciwnikiem ucieczek. Bo dbanie o siebie to nie jest ucieczka od problemów. To nie jest fałszowanie rzeczywistości. Jeśli odczuwamy smutek, to nie próbujmy za wszelką cenę się go pozbyć, bo to jest nieskuteczne. Należy go traktować jako informację o tym, co dzieje się w naszym życiu.
Pełna treść rozmowy z dr. Szymonem Chrząstowskim znajduje się w najnowszym numerze pisma „UW” (nr 4/97).
Centrum Pomocy Psychologicznej UW to punkt pierwszej pomocy psychologicznej
dla studentów, doktorantów i pracowników uczelni.
www.cpp.uw.edu.pl
Dyżur świąteczny:
23 grudnia , godz. 9-10.30
24 grudnia , godz. 12-13.30
Skype: CPP UW
cppwic@psych.uw.edu.pl
Źródło: www.uw.edu.pl
Życzenia od Kolegium Dziekańskiego Wydziału Chemii UW
Życzenia od Kolegium Dziekańskiego Wydziału Chemii UW
Specjalne życzenia dla studentów Wydziału Chemii UW
Specjalne życzenia dla doktorantów Wydziału Chemii UW
Zespół rektorski UW życzy Wesołych Świąt!
Prof. Alojzy Z. Nowak, rektor UW, wraz z prorektorami: prof. Samborem Gruczą, prof. Ewą Krogulec, prof. Zygmuntem Lalakiem oraz prof. Sławomirem Żółtkiem złożyli życzenia świąteczne całej społeczności akademickiej.
Każdego roku o tej porze mieliśmy szansę spotkać się w Pałacu Kazimierzowskim, aby złożyć sobie życzenia z okazji zbliżających się świąt i na Nowy Rok. Wspominaliśmy rok przeszły, myśleliśmy o następnym. Ten jest inny. Pandemia nie pozwala nam na takie spotkania. Pozwólcie Państwo, że skorzystam z okazji i za pomocą mediów złożę Wam i Waszym bliskim życzenia – prof. Alojzy Z. Nowak.
Źródło: www.uw.edu.pl
Scena UW – Uniwersytecka kolęda
Wraz z zespołami artystycznymi UW serdecznie zapraszamy na świąteczny odcinek specjalny Sceny Uniwersytetu Warszawskiego pt. „Kolęda uniwersytecka”.
Zespół Pieśni i Tańca „Warszawianka”, Chór Kameralny Collegium Musicum, Teatr Hybrydy; Chór Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki; Koło Etnomuzykologii, Chór Akademicki, zaprezentują polskie kolędy i utwory bożonarodzeniowe.
Koralowiec o szkielecie aragonitowo-kalcytowym
Międzynarodowy zespół naukowców kierowany przez prof. Jarosława Stolarskiego z Instytutu Paleobiologii PAN opublikował niedawno artykuł w prestiżowym periodyku Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS), dotyczący odkrycia koralowca o mieszanym szkielecie aragonitowo-kalcytowym. Jednym ze współautorów pracy jest dr hab. Maciej Mazur, prof. ucz., z Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego.
Koralowce są grupą organizmów morskich tworzących szkielet z węglanu wapnia. Większość z nich zamieszkuje ciepłe i niezbyt głębokie morza tworząc spektakularne rafy koralowe. Koralowce takie żyją w symbiozie z jednokomórkowymi glonami. Wobec dostępności światła słonecznego na niewielkich głębokościach, glony te dostarczają koralowcom składników odżywczych, podczas gdy koralowce zapewniają glonom ochronę przed roślinożercami. Jednakże nie wszystkie koralowce zamieszkują płytkowodne i ciepłe akweny. Niektóre z gatunków tych zwierząt bytują na dużych głębokościach, w nieobecności światła i w temperaturze bliskiej kilku stopniom Celsjusza. Nie tworzą one kolonii, prowadząc samotny tryb życia i żywiąc się jedynie planktonem.
Do stosunkowo niedawna sądzono, że szkielet wszystkich koralowców złożony jest z aragonitu, odmiany polimorficznej CaCO3. Aragonit jest mniej trwałą termodynamicznie formą w porównaniu z powszechnym wśród wielu innych bezkręgowców kalcytem. Przełom w myśleniu o mineralogii koralowców nastąpił w 2007 roku, kiedy m.in. J. Stolarski i M. Mazur opublikowali pracę w czasopiśmie Science (https://science.sciencemag.org/content/318/5847/92), wykazując iż kopalny koralowiec Coelosmilia, żyjący w okresie kredowym, wytwarzał pierwotny szkielet kalcytowy. Był to do tej pory jedyny znany przykład koralowca o szkielecie kalcytowym.
W artykule w PNAS naukowcy wykazali, iż żyjący współcześnie, na dużych głębokościach Oceanu Południowego Paraconotrochus antarcticus, wytwarza szkielet aragonitowo-kalcytowy: część zewnętrzna składa się z aragonitu, podczas gdy część wewnętrzna z kalcytu. Przyczyną tworzenia (w części) szkieletu kalcytowego może być relatywnie duże pokrewieństwo Paraconotrochusa z kredową Coelosmilią, co potwierdzają przedstawione w pracy badania genetyczne. Unikalność tego gatunku wynika też zapewne z jego izolacji w głębinach Oceanu Południowego.
Na podkreślenie zasługuje fakt, iż identyfikacja odmian polimorficznych węglanu wapnia w hybrydowym szkielecie koralowca możliwa była dzięki wykorzystaniu konfokalnej mikroskopii ramanowskiej, dostępnej na Wydziale Chemii UW. Opcja mapowania pozwoliła na jednoznaczną identyfikację polimorfu z submikronową rozdzielczością przestrzenną. Co więcej, widma ramanowskie pozwoliły na określenie stopnia uporządkowania faz krystalicznych na podstawie przesunięć i kształtu odpowiednich pasm fononowych, co jest niezwykle istotne z punktu widzenia potwierdzenia braku zmian diagenetycznych w szkielecie.
Link do artykułu:
https://www.pnas.org/content/early/2020/12/14/2013316117
Wyniki konkursu na wzmacnianie i rozwój współpracy pomiędzy UW i WUM
Wyłoniono projekty, które otrzymają dofinansowanie w pierwszej edycji konkursu w ramach Działania VI.1 „Wzmacnianie i rozwój współpracy pomiędzy Uniwersytetem Warszawskim oraz Warszawskim Uniwersytetem Medycznym w procesie federalizacji”.
Na podstawie rekomendacji Komisji Konkursowej, Kierownik Programu IDUB w uzgodnieniu z Prorektorem ds. Nauki i Transferu Technologii WUM podjęli decyzję o zakwalifikowaniu wniosków do finansowania:
- trzech w ramach ścieżki pierwszej – dla nowych zespołów badawczych oraz
- pięciu w ramach ścieżki drugiej – dla istniejących zespołów badawczych.
W ramach ścieżki drugiej, dla istniejących zespołów badawczych:
dr Agata Kowalczyk (UW), dr Monika Rużycka-Ayoush (WUM):
„Nanobiosensor w diagnostyce koronawirusa SARS-CoV-2”
Lista wszystkich wyłonionych wniosków
Finansowane projektów nastąpi ze środków Działania IV.3.1 „Granty wewnętrzne Uniwersytetu Warszawskiego dla podniesienia potencjału badawczego pracowników”.
Źródło: www.inicjatywadoskonalosci.uw.edu.pl
Wspomnienie Profesora Lutosława Wolniewicza [*]
20 grudnia 2020
Z głębokim żalem zawiadamiamy, że 19 grudnia 2020 r. odszedł od nas w wieku 90 lat
Prof. dr hab. Lutosław Wolniewicz
nasz nieodżałowany Kolega,
światowej klasy naukowiec, nauczyciel, wychowawca,
wybitny uczony, współtwórca podstaw teorii drobin dwuatomowych
o fundamentalnym znaczeniu dla rozwoju fizyki, kosmologii i chemii kwantowej,
twórca szkoły obliczeń atomowo-molekularnych,
wieloletni pracownik naukowy i Dyrektor Instytutu Fizyki UMK.
Prof. Wolniewicz był pierwszym doktorantem śp. prof. Włodzimierza Kołosa
i współautorem wielu najznakomitszych prac w dziedzinie chemii kwantowej.
Dyrektor i Pracownicy Instytutu Fizyki UMK w Toruniu
Informacje dotyczące uroczystości pogrzebowych pojawią się na stronach www Instytutu Fizyki UMK https://www.ifiz.umk.pl/?id=20085.
Prof. Agata Michalska-Maksymiuk – laureatka Nagrody I st. im. W. Świętosławskiego
19 grudnia 2020
Oddział Warszawski Polskiego Towarzystwa Chemicznego przyznaje Nagrodę im. Wojciecha Świętosławskiego za wybitne osiągnięcia naukowe w dziedzinie chemii. Celem Nagrody jest wspieranie i propagowanie działalności badawczej chemików z regionu warszawskiego. Nagrodę po raz pierwszy przyznano w 2013 r.
Uroczyste spotkanie z symbolicznym wręczeniem nagród odbyło się w formule on-line na platformie zoom.us w czwartek 17 grudnia 2020 r. W trakcie spotkania prof. Ewa Górecka (UW), tegoroczna Laureatka Nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, wygłosiła wykład nt. „Hierarchiczne struktury chiralne z niechiralnych molekuł”.
Laureaci 2020
Nagroda Specjalna – prof. dr hab. Małgorzata Barańska
Nagroda I stopnia, ex aequo – prof. dr hab. Irena Kulszewicz-Bajer i prof. dr hab. Agata Michalska-Maksymiuk
Nagroda II stopnia – dr inż. Krzysztof Durka
Nagroda III stopnia – dr inż. Piotr Jankowski
Prof. dr hab. Agata Michalska-Maksymiuk
Wspólną cechą zainteresowań badawczych Profesor Agaty Michalskiej-Maksymiuk w ostatnich latach jest oryginalne, odmienne od ogólnie przyjętego, spojrzenie na sensory jonowe uwzględniające zastosowanie nowych materiałów i metod badań ich właściwości. Do najważniejszych osiągnięć Laureatki należą: (i) zaproponowanie i wykorzystanie optycznie czułego polimeru przewodzącego jako matrycy, co pozwoliło na znaczne poszerzenie obszaru zastosowań optod i umożliwiło wykorzystanie sensora w mediach o różnym pH; (ii) nowatorskie wykorzystanie w warstwie przetwornikowej zamiast klasycznego układu stanowiącego parę redoks, dwóch związków trwałych w swoich formach redoks, ale niebędących parą. (iii) odkrycie i ilościowy opis niekorzystnego zjawiska w elektrodach jonoselektywnych, jakim jest samorzutne przenikanie składników warstwy przetwornikowej (np. z polioktylotiofenu) do warstwy receptorowej oraz zaproponowanie nowego nanostrukturalnego kompozytu w celu ograniczenia tego niekorzystnego efektu; (iv) wprowadzenie nanowłókien elektroprzędzonych jako optod.
Agata Michalska-Maksymiuk od okresu studiów jest związana z Wydziałem Chemii UW, w 1996 r. uzyskała stopień doktora, w 2005 r. habilitację, a w 2012 r. tytuł profesora. Zainteresowania naukowe prof. Agaty Michalskiej dotyczą sensorów chemicznych, a w szczególności zrozumienia mechanizmów działania elektrochemicznych i optycznych czujników jonowych, możliwości wpływania na parametry analityczne tych urządzeń, szczególnie dzięki wykorzystaniu nanomateriałów: nanocząstek polimerowych, nanomateriałów węglowych, w ostatnich latach także nanowłókien elektroprzędzonych. Agata Michalska jest współautorem ponad 140 publikacji.
Źródło: www.ptchem.waw.pl
Wspomnienie Profesor Krystyny Samochockiej [*]
Z głębokim smutkiem i żalem zawiadamiamy, że zmarła
prof. dr hab. Krystyna Samochocka.
Pogrzeb Pani Profesor odbędzie się we wtorek – 22 grudnia o godz. 13:00 w kościółku na Wawrzyszewie,
po czym nastąpi wyprowadzenie zwłok na pobliski cmentarz.
Społeczność akademicka Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego
Pani profesor Krystyna Samochocka była wieloletnim pracownikiem Katedry Chemii Jądrowej, a po jej przekształceniu, Pracowni Radiochemii i Chemii Radiacyjnej Wydziału Chemii UW. W całym okresie swojej działalności naukowej i dydaktycznej interesowała się problemami radiochemii. W początkach swej kariery zawodowej profesor Samochocka zajmowała się abiogenną syntezą aminokwasów siarkowych inicjowanych wysoką temperaturą i promieniowaniem jonizującym, a także badaniem aminokwasów siarkowych i ich analogów selenowych, mających właściwości ochronne przed promieniowaniem jonizującym. Prof. Samochocka wraz z współpracownikami badała właściwości fizykochemiczne kompleksów platyny o znaczeniu biologicznym. Dużym Jej osiągnięciem było opracowanie preparatu organicznego, zawierającego kompleks Tc-99m pod nazwą HEPIDA, wykazujący powinowactwo narządowe do wątroby i dróg żółciowych. Innym otrzymanym radiofarmaceutykiem, służącym do scyntygraficznej lokalizacji nowotworu, był aminokwas siarkowy, włączony do wybranego aminokwasu cis-platyny znakowany Yb-169. Przydatność tego preparatu została potwierdzona klinicznie. We współpracy z Instytutem Scherrera (Szwajcaria) i Uniwersytetem w Saarbruecken zostały opracowane także inne preparaty o właściwościach chemo- i radioterapeutycznych. Po nawiązaniu ścisłej współpracy prof. Samochockiej z Instytutem Onkologii wzrosły możliwości badania znakowania markerów nowotworowych oraz syntezy radiofarmaceutyków i chemioterapeutyków, a także związków, obniżających barierę immunologiczną. Preparaty te znalazły zastosowanie do diagnozy i leczenia chorób nowotworowych.
Profesor Krystyna Samochocka była cenionym i lubianym nauczycielem akademickim, promotorem wielu prac magisterskich i doktorskich. Dwukrotnie (w latach 1987 – 1993) pełniła obowiązki prodziekana Wydziału Chemii UW. Profesor Samochoka cieszyła się sympatią całej społeczności Wydziału i taką Ją zapamiętamy.
