Konkurs o stypendium dla magistranta w projekcie OPUS NCN
25 kwietnia 2019Konkurs o stypendium naukowe dla magistranta w ramach projektu OPUS NCN: „Bardziej dokładne modele potencjału elektrostatycznego makrocząsteczek biologicznych i kryształów organicznych niezbędne dla właściwej interpretacji danych z mikroskopii krioelektronowej i z dyfrakcji elektronów – studium możliwości”. Kierownik projektu: dr hab. Paulina M. Dominiak, prof. UW. Dokumenty należy składać w terminie do dnia 26 maja 2019 roku. Więcej informacji >> pdf
Wspomnienie Profesora Sławomira Siekierskiego
23 kwietnia 2019 zmarł w wieku 93 lat prof. Sławomir Siekierski, wybitny chemik nieorganik. W latach 1948-1955 pracował na Wydziale Chemii UW w grupie prof. Kemuli, a od 1955 roku w Instytucie Badań Jądrowych, później w Instytucie Chemii i Techniki Jądrowej. Był odkrywcą tzw. efektu podwójnie-podwójnego w grupie pierwiastków f-elektronowych, wyjaśnił wpływ konfiguracji elektronowej na wielkość efektu relatywistycznego w ciężkich atomach oraz opracował technikę chromatografii ekstrakcyjnej. Do ostatnich lat życia był czynny naukowo. Wraz ze śmiercią prof Siekierskiego polska chemia poniosła wielką stratę.
SIEKIERSKI Sławomir – urodzony 1 sierpnia 1926 r. w Warszawie, syn Jana mgr farmacji i Marii Szuplewskiej. W latach 1932-38 uczęszczał do szkoły powszechnej, po ukończeniu której wstąpił do gimnazjum Towarzystwa Szkoły Mazowieckiej. W czasie okupacji mieszkał w Warszawie – Nowy Świat 39. Od czerwca 1943 r. brał udział w konspiracji. Naukę kontynuował na tajnych kompletach, świadectwo dojrzałości otrzymał w 1944 r.. W 2 Harc. Bat. Art. Plot. „Żbik” w II plutonie, kanonier – pseudonim „Frycz”. Nr legitymacji AK 11.243. Po kapitulacji wyszedł z Oddziałem i znalazł się w Stalagu 344 w Lamsdorf, nr jeniecki 105.930, następnie Stalag IXC – Bad Sulza nr jeniecki 25.226, Stalag IXA – Ziegenhain. Po wyzwoleniu w kwietniu 1945 r. przybył do Francji, a następnie do Włoch jako żołnierz II korpusu gen. Andersa. Do Polski powrócił w grudniu 1945 r. , a w styczniu 1946 r. został przyjęty na Wydział Matematyczno-Przyrodniczy Uniwersytetu Warszawskiego. W roku 1948 rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Chemii Nieorganicznej U.W.. Dyplom mgr chemii otrzymał w 1950 r., a stopień doktora nauk chemicznych w 1955 r. Od 1956 r. do 1984 r. pracował w Instytucie Badań Jądrowych, pełniąc w latach 1960-76 funkcję kierownika Zakładu Radiochemii. Następnie pracował w Instytucie Chemii i Techniki Jądrowej. W 1959 r. otrzymał tytuł naukowy docenta, w 1966 r. tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1975 tytuł profesora zwyczajnego. W 1969 roku odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Mieszka w Warszawie. Ma jednego syna Jakuba.
Profesor Siekierski (drugi z prawej w górnym rzędzie) w grupie profesora Kemuli (1957 r.)